فیزیک پلاسما

فیزیک پلاسما شاخه ای از فیزیک است که به بررسی فیزیک و فناوری قابل بهره برداری از حالت چهارم ماده (پلاسما) می پردازد. تقریبا بیش از ۹۹ درصد ماده موجود در جهان شناخته شده در حالت پلاسمای طبیعی است. از جمله در ناحیه یونوسفر در جو بالای زمین، پدیده شفق قطبی، باد خورشیدی، جو خورشید و سایر ستارگان، ابرهای گازی بین ستاره ای - بین سیاره ای - بین کهکشانی. علاوه بر آن پلاسماهای مصنوعی، کاربردهای گسترده ای در شاخه های مختلف دارند. گاز داخل لامپهای فلوئورسنت یا چراغهای نئون، گاز خروجی موشکها و ماهواره برها، شعله های بسیار داغ، جت های پلاسمایی، نمونه هایی عینی از پلاسمای مصنوعی ایجاد شده در آزمایشگاهها هستند. پلاسمای مصنوعی کاربردهای فراوانی در فرآیند صنایع پزشکی، صفحه های نمایش پلاسمایی، پیشرانهای پلاسمایی برای موشکها و ماهواره برها، صنایع نظامی، آنتنهای پلاسمایی، همجوشی هسته ای، جوشکاری پلاسمایی، اسپری پلاسمایی، صنایع خودروسازی، پاکسازی و ضد عفونی، شتابدهنده های پلاسمایی، اندرکنش لیزر با مواد و پلاسما دارد.

کاربردهای گسترده پلاسما موجب ایجاد ارتباط تنگاتنگ بین این شاخه از فیزیک و حوزه های دیگر همچون هواشناسی، صنایع، فیزیک نجوم و اختر فیزیک، فیزیک ذرات بنیادی، فیزیک هسته ای، فیزیک لیزر، فیزیک پزشکی شده است.